Viva la Bea! Viva la Bea
Door: 6x6x6middenamerika
Blijf op de hoogte en volg Team MiddenAmerika.nl
02 Mei 2011 | Nederland, Amsterdam
Gewapend met wat Cordobas, een fles rum, een handjevol Nederlanders en wat oranje accessoires gaan we de straat op, op weg naar waar het vanavond allemaal zal gebeuren.
Even een kleine noot voordat deze blog verder gaat. Helaas was Suzanne, wegens ziekte, niet inbegrepen in het handjevol Nederlanders. Emma heeft de zware taak op zich genomen om er alsnog een te gekke Koninginnenacht van te maken.
De eerste kroeg was gelijk raak. Het leek alsof een groot gedeelte van de party people het al begrepen had. Het is Koniginnenacht!
Een band had het podium al betreden en speelde de lekkerste dansnummers waarop de hele kroeg uit zijn plaat ging. We sloten ons aan bij de feestende mensen, de sfeer zat er al goed in!
Maar toen… Het moment was daar. Want wist iedereen eigenlijk wel welke dag het was? Wat precies de reden was waarom ze oranjekleren moesten dragen? En waarom wij iedereen als een gek in een polonaise probeerden te krijgen?
De band stopte en terwijl de dj nog vrolijk verder ging met plaatjes draaien, greep ik mijn kans. De microfoon lag daar. Zielsalleen en onbewaakt. Ik sloop langzaam richting het podium. Compleet gefocust op de microfoon. Om me heen hoorde ik mensen schreeuwen "Happy Queensday"! Er wordt aan me getrokken, mensen dansen om me heen, maar ik blijf strak op mijn doel aflopen.
Ik kijk om me heen, neem een diepe zucht en stap op het podium. De dj kijkt me aan en geeft me een goedkeurend knikje, hij lacht en zet een nieuw nummer in. We weten allebei wat er nu gaat komen. Mijn hand grijpt naar de microfoon, stevig klem ik mijn vingers om het snoer. En toen gebeurde het. Koninginnenacht is begonnen. Mijn stem klinkt krachtig door de boxen, het publiek kijkt op en kijkt hoopvol op wat er gaat gebeuren. De dj gooit er een extra beat in en ik begin… "Wilhelmus vaaaaan Nasauuhee, ben ik van Duihuitse bloeeeddd…" Het publiek gaat uit zijn dak en een polonaise wordt ingezet. Confetti wordt afgeschoten. Buiten klinkt vuurwerk en er worden bitterballen rond geserveerd.
Oke, misschien gaat dat laatste iets te ver. En misschien is het niet helemaal zo gegaan… Maar een feest hebben we er zeker van gemaakt!
Tussen de salsadansende Latino's, deden wij nog een polonaise en terwijl we vroegen om een oranjebitter kregen we een Cola Libre. Ach ja, Koninginnenacht in Nicaragua. Onze missie is geslaagd: dit feest zullen de locals van San Juan Del Sur niet snel meer vergeten.
Even een kleine noot voordat deze blog verder gaat. Helaas was Suzanne, wegens ziekte, niet inbegrepen in het handjevol Nederlanders. Emma heeft de zware taak op zich genomen om er alsnog een te gekke Koninginnenacht van te maken.
De eerste kroeg was gelijk raak. Het leek alsof een groot gedeelte van de party people het al begrepen had. Het is Koniginnenacht!
Een band had het podium al betreden en speelde de lekkerste dansnummers waarop de hele kroeg uit zijn plaat ging. We sloten ons aan bij de feestende mensen, de sfeer zat er al goed in!
Maar toen… Het moment was daar. Want wist iedereen eigenlijk wel welke dag het was? Wat precies de reden was waarom ze oranjekleren moesten dragen? En waarom wij iedereen als een gek in een polonaise probeerden te krijgen?
De band stopte en terwijl de dj nog vrolijk verder ging met plaatjes draaien, greep ik mijn kans. De microfoon lag daar. Zielsalleen en onbewaakt. Ik sloop langzaam richting het podium. Compleet gefocust op de microfoon. Om me heen hoorde ik mensen schreeuwen "Happy Queensday"! Er wordt aan me getrokken, mensen dansen om me heen, maar ik blijf strak op mijn doel aflopen.
Ik kijk om me heen, neem een diepe zucht en stap op het podium. De dj kijkt me aan en geeft me een goedkeurend knikje, hij lacht en zet een nieuw nummer in. We weten allebei wat er nu gaat komen. Mijn hand grijpt naar de microfoon, stevig klem ik mijn vingers om het snoer. En toen gebeurde het. Koninginnenacht is begonnen. Mijn stem klinkt krachtig door de boxen, het publiek kijkt op en kijkt hoopvol op wat er gaat gebeuren. De dj gooit er een extra beat in en ik begin… "Wilhelmus vaaaaan Nasauuhee, ben ik van Duihuitse bloeeeddd…" Het publiek gaat uit zijn dak en een polonaise wordt ingezet. Confetti wordt afgeschoten. Buiten klinkt vuurwerk en er worden bitterballen rond geserveerd.
Oke, misschien gaat dat laatste iets te ver. En misschien is het niet helemaal zo gegaan… Maar een feest hebben we er zeker van gemaakt!
Tussen de salsadansende Latino's, deden wij nog een polonaise en terwijl we vroegen om een oranjebitter kregen we een Cola Libre. Ach ja, Koninginnenacht in Nicaragua. Onze missie is geslaagd: dit feest zullen de locals van San Juan Del Sur niet snel meer vergeten.
-
02 Mei 2011 - 07:25
Mam:
Wat een prachtig verhaal weer.Een Koninginnenacht om nooit te vergeten.
Ben benieuwd naar de foto's.
Kus -
02 Mei 2011 - 11:00
Paps:
Een leuk verhaal, en wat mam schrijft een koninginnennacht om nooit te vergeten.
Maar wanneer lees ik eens een verhaal over waarvoor jullie in eerste plaats daar zijn "het goede doel" of mis ik iets. -
02 Mei 2011 - 22:42
Suus:
ha papa en mama Pot!
We zijn net aangekomen bij het hotel van waaruit we naar het project vertrekken, en het is een grote grap ;) Miscommunicatie tot en met, dus het is nog even afwachten, maar we gaan ons best doen!
houden jullie op de hoogte!
x Suus -
03 Mei 2011 - 09:47
Mam Pot:
Ha Suzanne,
Fijn dat je weer wat beter bent:)
Veel plezier bij het project:)
We zijn weer benieuwd!!!
mam Pot
-
03 Mei 2011 - 17:04
Tanja:
Volgens mij gaat er tussen de papsen en mamsen iets helemaal mis :)
Komisch misverstand!!!! -
04 Mei 2011 - 03:42
Emma:
Hahaha, nou weet ik het ook niet meer... Wie is nou wie? -
04 Mei 2011 - 04:00
Suus:
Ok! We zijn eruit. Sorry vader en moeder, ik had niet door dat jullie het waren. Pap, sinds wanneer gebruik jij leestekens? Hartstikke verwarrend dit!
Anyway, er komt een nieuwe blog aan!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
