Mi amo PLAN Nicaragua

Hola!

Tromgeroffel nadert vanuit de verte en van links komt een dweilorkest in vol ornaat aangewandeld, dit alles onder de bezielende leiding van een stelletje dansmariekes. Dames en heren: de projectweek is begonnen!

Gisteren zijn wij aangekomen in hotel Los angrales, Los Acranlegnges, Los Acragalanes. Grmbl. Hotel LA. Het heeft heel wat skypeminuten en beltegoed van de receptioniste gekost, maar we zijn binnen! Van hieruit zullen wij de komende dagen Plan Nicaragua ondersteunen bij hun pogingen om de communities hier in het Chontalesgebied een stukje mooier te maken. We hadden blijkbaar geen accommodatie, werden geacht een auto te huren en te besturen en hadden klaarblijkelijk een tolk nodig, dus in plaats van vanochtend 11.00 werden we om 08;45 uit bed getrokken door een altijd zonnige medewerkster van hotel LA. De mensen van Plan Nica waren er om ons bij te staan!

Halleluja!

Wat volgde was wat heen en weer gesjouw, gebel en gemail, maar we moeten het ze nageven: ze weten hier wel van wanten. Zo'n drie uur later waren we op weg naar Coral Rio Rama, de community waar wij morgen aan de slag gaan met de kiddo's. Familie in vrienden: no worries, we hebben een auto met chauffeur. Wat zeg ik? Een hele taxibus!
Bij aankomst wachtte ons een warm welkom door de bewoners en leerlingen in de gemeenschap. Terwijl we plaats namen op de stoeltjes die zorgvuldig voor ons waren neergezet werden we gevolgd door een tiental nieuwsgierige blikken. En wij konden niets anders dan deze met eenzelfde nieuwsgierigheid beantwoorden.

De verschillende coordinatoren, vrijwilligers en bewoners hadden een presentatie voorbereid over het werk van Plan Nica en hoe deze de inwoners heeft geholpen. Zorgen dat ieder kind een geboorteakte heeft, de rechten van het kind kent, goed voedsel en water krijgt en nog wel belangrijker: seksuele voorlichting. 60% van de Nica bevolking is onder de vijftien jaar en als je je blik hier over straat laat glijden geloof je dit direct. Combineer onwetendheid over seks met de taboe op condooms vanwege het katholieke geloof dat centraal staat in dit land en je weet hoe laat het is. Het is dan ook goed om te horen dat de jongeren hier erg blij zijn met de seksuele voorlichting. Niets geen bananen of ranzige films die wij bij verzorging krijgen. Gewoon keiharde informatie op de juist manier overgebracht. De dank en waardering was duidelijk zichtbaar en ook Lubis, de fieldworker die maandenlang actief is geweest binnen de community is zichtbaar aangedaan als ze praat over het werk dat ze samen met de bewoners heeft verzet. Het is duidelijk dat dit een indrukwekkende week gaat worden!

Te beginnen met het overbruggen van, jawel, een brug. Wanneer je te horen krijgt dat de bewoners hun eerste eigen brug hebben gebouwd, kun je natuurlijk niets anders zeggen dan dat je dat wilt zien! En dat wilden we ook! Wat we misschien iets minder graag wilden was het moeten bestijgen van dit gevaarte, waar onderweg door een van de locals nog even een plak terug onder wat prikkeldraad geduwd moest worden. Bizar, maar tegelijkertijd briljant. Ik zou me ook doodlachen als ik als Nica naar een stel gillende blanken op een brug kon kijken. Wees eerlijk.

Morgen gaan we paardrijden, zwemmen in een meer waar mensen uit bomen springen en kijken hoe de kids gewogen worden. Onderdeel van het programma is het Security Food Project, waar ooit 26 families aan begonnen en nu al 48 gezinnen van profiteren. Een familie krijgt een paar kippen, een koe en wat bonen en de bedoeling is dat deze naar een paar maanden worden doorgegeven aan een nieuw gezin. In de tussentijd heeft het eerste gezin dus tijd gehad om kuikens weer op de laten groeien en bonen te oogsten, om zo de nieuwe zaden weer te gebruiken. Doodsimpel en zo verschrikkelijk effectief. Ze creeren hier hun eigen voedsel- en jawel - zaadbank: Bij de een kun je je groente halen, bij de ander je zaad. Heb je zelf zaad kunnen verkrijgen/oogsten, dan stort je dit weer op de zaadbank voor een ander gezin.

Ik ben blij met Plan Nicaragua! Hartstikke blij.
En dus staan wij morgen bij het ochtendgloren klaar. Echt? Ja hoor! We worden om 06;00 opgehaald, want het is drie uur rijden naar het project. We zitten praktisch op The Corn Islands geloof ik.

Dus mensen, wees gerust! We zijn helemaal op onze plek en al jullie moeite, is het in de vorm van donaties of het sponsoren van een kind persoonlijk, komt helemaal tot zijn recht hier!

Hasta Manana!

Emma y Susanna.

Liefs, Emma en Suzanne

Volg Emma en Suzanne en de sponsoren van 6x6x6 op Reis doneren namens jou 30 cent aan 6 goede doelen:

www.facebook.com/MiddenAmerikaNL
www.twitter.com/MiddenAmerikaNL
www.middenamerika.nl/6x6x6opreis/